کاربرد آموزه‌های علمی و فقهی در مدیریت جامعه منافاتی با یکدیگر ندارد

به گزارش خبرنگار دبیرخانه شورای عالی، نشست علمی گروه فقه دانشگاه رضوی با موضوع «کارکرد فقه در اجتماع» در دانشگاه علوم اسلامی رضوی با حضور طلاب و دانشجویان برگزار شد.
در این نشست آیت الله ابوالقاسم علیدوست ابتدا به مفهوم شناسی واژه های موضوع نشست پرداخت و گفت: منظور از کارکرد می تواند عینیت یافتن در جامعه باشد یا می تواند به عنوان پر کننده حفره های نظری باشد.
وی افزود: مقصود از فقه هم می تواند شریعت یعنی ما انزل الله باشد یا دانش کاشف شریعت باشد که احتمال خطا در آن می رود و منظور از جامعه هم می تواند حاکمیت، توده مردم، خواص و غیره یا همه این موارد مذکور باشد.
آیت الله علیدوست با اشاره به وجود سه محور در این بحث گفت: محور نخست ضرورت حضور و کارکرد فقه در جامعه چیست؟ محور دوم، انتظار ما از کارکرد فقه در جامعه چیست؟ و محور سوم، قابلیت و فاعلیت کارکرد فقه در جامعه در چه سطحی است؟
وی در ادامه به این سه سوال محوری پاسخ داد و گفت: در محور اول چون ما معتقد به وجود شریعت از سوی خداوند هستیم فقه باید به عنوان کاشف شریعت باشد در محور دوم باید توقعمان را از کارکرد فقه تراز و میزان کنیم که نه افراط و نه تفریط بلکه انتظار تعدیل شده باشد.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم ادامه داد: برخی قائل به حضور حداکثری فقه هستند به گونه ای که معتقدند فقه باید بانک بیاورد چک و سفته بیاورد و حتی در عمران و خیابان کشی هم منفعل نباشد اما عده ای دیگر معتقدند حضور فقه باید حداقلی باشد مثلا مدیریت جامعه باید علمی باشد نه فقهی!
وی افزود: اعتدال آن است که بگوییم نه حضور حداکثری و نه حداقلی بلکه اصلا مدیریت فقهی و علمی با هم منافات نداشته و دو مدیریت نداریم.
آیت الله علیدوست در پاسخ به محور سوم گفت: فاعلیت کارکرد فقه در سطح بالا است و ظرفیت های بسیار خوبی در فقه برای حل مسائل وجود دارد اما مشکل عدم تحقق فقه در جامعه، از قابلیت است.
وی افزود: اگر فقه بخواهد به کارکرد مطلوب برسد باید فاعلیت فاعل تکمیل و قابلیت قابل هم اصلاح شود.
گفتنی است در پایان جلسه آیت الله علیدوست پاسخگوی پرسش های طلاب و دانشجویان حاضر در این نشست علمی بود.