نشست تخصصی «چالش‌ها و راهکارهای اولویت‌بخشی به تبلیغ در حوزه علمیه خواهران» برگزار شد

به گزارش خبرنگار دبیرخانه شورای عالی، در این نشست تخصصی که حجت‌الاسلام والمسلمین کرامتی مسئول دبیرخانه شورای عالی نیز حضور داشت، اعضای کمیسیون تخصصی خواهران، اساتید و مدیران خواهر حوزه علمیه خراسان به ارائه بحث پرداختند.

سرکار خانم پورحسینی استاد و پژوهشگر حوزه و دانشگاه با اشاره به ضرورت محور قرار دادن قرآن در تدوین سیاست‌ها و الزامات اولویت بخشی به تبلیغ گفت: دغدغه حوزه‌های علمیه علم صائب و عمل صالح هست و از این طریق باید الگوسازی شود. در موضوع عمل صالح، باید برای پرورش مصلح بر اساس آموزه‌های دینی تلاش شود. حوزه‌های علمیه با قدمتی که دارند، در مفهوم عام تبلیغ کارهای زیادی انجام داده‌اند، بررسی آنچه تاکنون در این زمینه کار شده است از لوازم کار است و مانع موازی کار می‌شود. شاخص‌ها و محوریت سیاست انبیا در تبلیغ با توجه به قرآن قابل احصا و جمع آوری هست. در تبیین روایت «طبیب دوار بطبه» بر اساس نگاه علامه جوادی آملی باید گفت مبلغ باید در ارائه بسته تبلیغی خود، بتواند روش تبلیغی متناسب با مخاطب خود را انتخاب و ارائه کند.

همچنین سرکار خانم پیروی، عضو کمیسیون تخصصی خواهران شورای عالی گفت: ابتدا باید تعریفی از الزامات ساختاری و ویژگی‌های آن ارائه و ضمن بیان اهمیت آن از آنجا که این الزامات به ایجاد یک ساختار منظم و کارآمد کمک نموده و از بروز مشکلات و اختلالات جلوگیری می‌کنند، اهمیت و ضرورت پرداختن به آن بررسی گردد. سپس با توجه به فرمایشات رهبری و هدف اصلی ما که ایجاد کانون عظیم تبلیغی است، در حیطه الزامات ساختاری با سه گستره درون سازمانی، برون سازمانی و بین‌الملل پیگیری شود. آنچه در این نشست مغتنم است، استفاده از نقطه نظرات و انتقال تجربیات ارزشمند اساتید در زمینه مذکور است.

در ادامه سرکار خانم رحمتی، استاد و پژوهشگر حوزه و دانشگاه اظهار داشت: چند مسأله اساسی در سیاستگذاری تبلیغ در حوزه‌های خواهران باید مورد توجه قرار گیرد.
1- اول از هر چیزی همان گونه که در روش فقهی دقیق مقام معظم رهبری مثل آنچه در کتاب غنای ایشان می‌بینیم اول باید تبلیغ و مبلغ را واژه شناسی کنیم. تعریفی از آن ارایه نماییم تا بتوانیم احکام درستی بر آن بار کنیم.
آیا تبلیغ فقط منبر رفتن و سخنرانی کردن است؟ یا رفتار و گفتار و اخلاق یک مبلغ در عرصه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی او، عرصه و زمینه‌های تبلیغی اوست. آیا تبلیغ فقط در بیان احکام عبادات و اخلاق فردی منحصر است یا پاسخگویی در عرصه‌های نوین مثل هوش مصنوعی و کوانتوم و مباحث تمدنی و الگوهای آینده پژوهانه نیز زمینه تبلیغ اوست؟ آیا اگر کسی در حوزه استاد یا پژوهشگر نشد برای خالی نبودن عریضه مبلغ می‌شود یا اینکه مبلغ ما عالم و پژوهشگر و صاحب نظر در مسایل حوزه تخصصی خود است؟ به نظر می‌رسد پاسخ سوالات بالا ما را به این کلام برساند که ثمره حوزه باید مبلغ تمدن ساز طراز انقلاب باشد تا بتواند در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را ترسیم نماید.
2- نوع نگاه ما به فرمایشات مقام معظم رهبری در مباحث مختلف به خصوص مورد خاص بحث ما که تبلیغ است، فقط از باب یک متخصص امر یا یک فرد با تجربه موفق و ... است یا از باب فرمایشات امام برای امتش؟ نوع نگاه در این مسأله بسیار مهم و موثر است.
3- مقام معظم رهبری وظیفه اصلی حوزه را تبلیغ و راهبری جامعه در همه امور می‌دانند و در بیانی دیگر در بحث جامعه پردازی و تحقق جامعه توحیدی تاکید بر تشکیل حلقه‌های نخبگانی میانی (رابط بین امام و امت) دارند. به نظر می‌رسد سر حلقه‌های این حلقه‌های نخبگانی میانی طلاب باشند.
4- به نظر می‌رسد نقطه ثقل همه تحولات در حوزه اساتید مهذب و عالم به علم کارآمد و روزآمد باشند. چرا که در طول تاریخ حوزه شاگردان دست پرورده و جیره خوار سفره‌های اساتید خود بوده‌اند و اگر اساتید متحول شوند، حوزه متحول می‌شود و آنجاست طلبه ما وقتی احساس مفید بودن و کارمدی داشته باشد، انگیزه می‌یابد و امیدوار به آینده می‌شود.
5- با توجه به نظریه الگوی سوم زن مقام معظم رهبری باز تعریف هویت طلبه خواهر از ضروریات اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد و همگام با آن ساختارسازی‌های زنانه باید از حوزه آغاز شود چرا که اول گوینده معارف باید خود صاحب و عامل به گفته‌های خود باشد.

در انتها سرکار خانم دکتر اکبری، مسیول اداره آموزش دفتر خواهران و مبلغ حوزه و دانشگاه نیز ابراز داشت: برای آسیب شناسی وضعیت تبلیغ در حوزه لازم است ابتدا وضعیت موجود در سه حیطه سیاست گذاری، برنامه و اجرا بررسی شده و مشخص گردد نقطه اصلی آسیب عدم کارامدی تبلیغ، کدام یک از سه حیطه آموزش و پژوهش، یا فرهنگی و تربیتی و یا ساختار تبلیغ است.
به نظر می رسد در زمینه سیاست گذاری خلأ قابل توجهی وجود ندارد و بیشترین آسیب‌ها در برنامه و اجرا و‌ عدم لحاظ جایگاه و کارکرد تبلیغ در سطوح مختلف حوزوی است. پژوهش و آموزش، عرصه آلی تبلیغ و‌ مقدمه واجب هستند. در آسیب شناسی باید با نگاه سیستمی به کم‌‌ وکیف مقدمه و ذی المقدمه توجه شود.