ولادت

آیة الله حاج سید محمد باقر موسوی شیرازی در سال ۱۳۰۷ شمسی برابر با ماه رجب سال ۱۳۵۰ قمری همزمان با ولادت امام باقر(ع) در شهر شیراز متولد شد. پدر بزرگوار ایشان مرحوم آیة الله العظمی حاج سید عبدالله طاهری شیرازی بود که از علماء مشهور نجف اشرف ومشهد مقدس به شمار می رفت.

پدر ایشان از همان اوائل کودکی، نبوغ و استعداد خاصی در فرزندش احساس کرد و پس از مدتی او را تشویق به حضور در حوزة علمیه کرد و در سال ۱۳۱۷ شمسی وارد حوزه علمیة شیراز شد و مقدمات حوزه را در آنجا سپری کرد.

هجرت به نجف اشرف

ایشان پس از مدتی برای استفاده از علماء و مراجع عظام تقلید، عازم نجف اشرف شد و از محضر آیات حاج شیخ عبدالحسین رشتی، و حاج شیخ مجتبی لنکرانی در سطوح عالیه استفاده کرد؛ سپس وارد دروس خارج فقه و اصول شد و پس از شرکت در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام حاج سید ابوالقاسم خوئی، حاج سید محمود شاهرودی، حاج سید ابوالحسن بجنوردی، حاج سید جمال گلپایگانی، حاج سید عبدالله شیرازی به درجة اجتهاد نائل شد. وی پس از ورود مرحوم امام خمینی به نجف اشرف، به محضر ایشان رسید و در مسائل مختلف علمی دینی، اخلاقی از ایشان بهره مند گردید.

سلوک و دیدگاه علمی وسیاسی

ایشان در حوزه علمیة نجف به تدریس مقدمات و سطوح عالیه و پس ازمدتی، درس خارج فقه و اصول پرداخت و شاگردان بسیاری تربیت نمود.

ایشان دارای نظرات جدید وابتکاری در مباحث علوم اسلامی همچون مسائل مستحدثه فقه و اصول و کلام بود  ونیز در علوم و فنون غیر حوزوی مانند هیئت و نجوم وعلوم فلکی و ریاضیات صاحب نظر بود به طوری که در این نظرات جدید وی در این مسائل مورد استقبال بسیاری از دانشمندان علمی قرار گرفته است وبه همراه نواندیشانی همچون آیة الله شهید محمد باقر صدر و آیة الله حاج آقا مصطفی خمینی، موجب تحولی عظیم در حرکت های علمی و پژوهشی حوزة نجف گردیدند.

ایشان در کنار فعالیت های علمی وتبلیغی، در تحولات سیاسی و اجتماعی عراق وایران نیز نقش به سزائی داشت و همواره در مسائل مختلف، معین و امین فکری مرحوم پدرش بود.

ایشان در مبارزه با رژیم بعثی عراق و دفاع از طلاب دستگیر شد و بر اثر همین اقدامات شجاعانه، در نهایت از کشور عراق اخراج شد.

هجرت به مشهد

آیة الله شیرازی در سال ۱۳۵۳ شمسی به همراه پدرش به مشهد مقدس عزیمت نمود و علاوه بر تدریس سطوح عالی ودروس خارج فقه واصول، به همراه پدر خود به مبارزه رژیم پهلوی پرداخت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی اظهار نظر کرده و همواره بر شکر نعمت انقلاب تاکید داشت. همچنین از سوی معظم له خدمات بسیاری همچون تاسیس موسسه و مدرسه علمیه حضرت صاحب الزمان(ع) در مشهد و تاسیس شاخة تخصصی تبلیغ به عنوان «سفیران هدایت» صورت گرفته است.

تالیفات

از ایشان آثار وتالیفات متعددی در زمینه های مختلف، منتشر یافته که مهم ترین آن ها عبارت است از:

الفقه الاسلامی و سیر الزمن، رسالة مسائل مستحدثه، الاصول فی سیر تماله وکماله، الجمعه و آثارها فی الاسلام، حاشیه بر کتاب النهایة شیخ طوسی به شکل استدلالی، حاشیه بر مجمع المسائل صاحب جواهر، رویة الهلال و مافیها من الآراء و الاقوال، مناسک حج همراه با آداب و ادعیه اماکن مقدسه، الفقه الاسلامی.

 آیت الله شیرازی از چندی پیش در پی عارضه شکستگی کتف و عوارض داخلی باقی‌مانده ناشی از شکنجه‌های زندان رژیم بعث عراق در بیمارستان امام رضا (ع) تهران بستری شده بود سرانجام در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ در سن ۸۵ سالگی درگذشت.