آیت الله شیخ محمدصادق سعیدی کاشمری

ولادت وتحصیلات

آیة الله حاج شیخ محمدصادق سعیدی کاشمری فرزند شیخ غلامحسین سعید، در آخرین روز اسفند سال ۱۳۱۱شمسی در روستای فرشه از توابع شهرستان کاشمر پا به عرصه وجود نهاد.

وی تا سیزده سالگی در زادگاه و محضر پدر به  آموزش قرآن و دعاهای ماثور و نصاب الصبیان و اندکی صرف و نحو مشغول بود، او سپس به کاشمر رفت و در خدمت برادر بزرگتر خود شیخ محمدکاظم سعیدی و دیگر مدرسین کاشمر به تحصیل حوزوی ادامه داد و پس از ده سال تحصیل، توانست با مبانی فقه و اصول و علوم دیگر آشنا شود.

هجرت به نجف اشرف

آیت الله سعیدی کاشمری در سال ۱۳۳۵ شمسی از سوی آیت الله حاج شیخ محمدباقر امامی نوری که زعامت حوزه کاشمر را به عهده داشت، به نجف اشرف اعزام شد و در مدرسه آیت الله العظمی حاج سید کاظم طباطبایی یزدی سکونت یافت.

ایشان در حلقه درسی آیت الله العظمی خویی و آیات حاج سید عبدالاعلی سبزواری ، میرزا باقر زنجانی و علامه فانی اصفهانی شرکت جست و از محضر شیخ آقا بزرگ تهرانی اجازه نامه ای روایی دریافت نمود.

وی در همان اوایل ورود، به شکل خصوصی در معقول نیز از محضر حکیم شیخ صدرای بادکوبه ای، بهره مند گردید.

آیت الله سعیدی در نجف اشرف به تدریس دروس رسائل، مکاسب و کفایه پرداخت و دروس وی مورد استقبال طلاب قرار گرفت، به حدی که مدرسه سید گنجایش طلاب حاضر در درس او را نداشت و به همین خاطر، ایشان دروسش را به مسجد بزرگی که محل اقامه جماعت آیت الله حاج سید عبد الاعلی سبزواری بود، منتقل کرد.

وی در سال ۱۳۴۳ شمسی پس از هفت سال تحصیلی در نجف به منظور تجدید دیدار به مشهد آمد و با اصرار مرحوم امامی در کاشمر ماندگار شد. با حضور وی حوزه کاشمر  سه مدرسه علمی آن رونق یافت.

ایشان تا سال ۱۳۶۲ شمسی در کاشمر ماند و علاوه بر حل و فصل مسائل مردم و تفسیر قرآن توانست حدود ۳۰ بنای خیریه، مسجد و حسینیه احداث نماید.

اقامت در مشهد مقدس

آیت الله سعیدی در سال ۱۳۶۲ شمسی بنا به دلایلی به مشهد مقدس مهاجرت کرد و به تدریس دروس رسائل و مکاسب و کفایه در این حوزه پرداخت.

ایشان فقدان درس تفسیر در حوزه علمیه مشهد را حس نمود و بنا بر اصرار جمعی از شاگردان به برپایی درس تفسیر عمومی اهتمام ورزید.

وی پس از مدتی مدرسه علمیه امام حسن مجتبی (علیه السلام) را تاسیس کرد و با اصرار برخی از طلاب به تدریس درس خارج فقه اشتغال یافت.

مرحوم آیت الله سعیدی به ادبیات تسلط داشت و درهمه مسائل آن حاضر الذهن و هزاران بیت شعر از آثار منظوم عرب و عجم را از حفظ بود؛ کفایه الاصول مرحوم آخوند را بسیار ساده تدریس می کرد و در فقه تبحر داشت و بعضا نظریات خود را مطرح می نمود در تفسیر می توان ایشان را موسس سبکی نو دانست؛ سبکی متکی بر نکات ادبی کلامی تاریخی اجتماعی علمی فقهی که با نظمی بسیار جالب عرضه می شد. به طوری که احساس حضور در عالم مفاهیم قرآن برای مخاطبین حاصل می شد.

ایشان در طول حیات خود شاگردان برجسته ای تربیت کرد که از جمله آن می توان به دکتر محمد علی انصاری مفسر قرآن کریم اشاره نمود.

آثار

از مرحوم آیت الله سعیدی مقالاتی مانند تفسیر استعاذه، مسئله ارتداد بحثی پیرامون نسخ، و بحثی پیرامون جایگاه کودکان ممیز در نظام اسلامی، که به مناسبت های مختلف از جمله کنگره شیخ مفید، شیخ انصاری  و مقدس اردبیلی نوشته شد، باقی مانده است.

ارتحال

این عالم ربانی و مفسر و الامقام پس از عمری تلاش، در نوزده اردیبهشت سال ۱۳۷۵ شمسی ندای حق را لبیک گفت و پس از تشییع در صحن آزادی حرم مطهر حضرت رضا (علیه السلام) به خاک سپرده شد.