ولادت و خانواده

آیت الله حاج سید علی نقی طبسی حائری در سحرگاه شنبه هفتم رمضان سال ۱۳۴۲ قمری برابر با ۲۳ فروردین سال ۱۳۰۳ شمسی در یک خانواده اصیل مذهبی و روحانی در شهر مقدس کربلا و در خانه ای که شیخ اعظم  آیت الله العظمی حاج شیخ مرتضی انصاری هنگام تشرف به کربلا در آن منزل می‌کرد و اتاقی  برای نماز و دعا و مناجات داشت به دنیا آمد.

پدرش، روحانی خدمتگزار و مردمی مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید کاظم طبرسی بود که نقش بسزایی در تکوین شخصیت وی ایفا کرد. مادرش بانوی فاضله و فرزند مرحوم حجت الاسلام حاج شیخ محمد هادی ذوالانوار شیرازی و برادرش نیز مرحوم آیت الله حاج سید محمد رضا طبسی از علمای کربلا و امام جماعت حرم امام حسین علیه السلام بود.

تحصیلات و اساتید

ایشان پس از طی دوران کودکی، وارد مکتب خانه مرحوم آقا شیخ علی اکبری نائینی (خطاط معروف) شد و به فراگیری مقدمات و فنون قرائت قرآن  و اصول عقاید پرداخت. به تشویق پدرش به مدرسه هندی رفت وسطوح اولیه وعالیه را با موفقیت در محضر آیات حاج سید کاظم بیرجندی حائری، شیخ غلامحسین تبریزی، حاج‌آقاحسن قمی و شیخ غلامحسین مرندی گذراند و سپس در دروس خارج فقه و اصول از محضر مراجع و بزرگان حوزه کربلا همچون آیات عظام حاج‌آقا حسین قمی، حاج سید محمد هادی میلانی، حاج شیخ یوسف خراسانی و به خصوص حاج میرزا هادی خراسانی استفاده کرد و به‌ مراتب عالیه علمی نایل آمد.

ایشان در کربلای معلی یکی از اساتید و مدرسین مبرز سطوح عالیه حوزه به شمار می‌آمد و در این راستا، موفق به تربیت شاگردان فراوانی شد که هم اکنون شماری از آنان از علما و صاحب نظران بزرگ اسلامی به شمار می‌روند؛ شخصیت‌هایی مانند آیات حاج شیخ جواد کربلایی، حاج شیخ مرتضی اشرفی شاهرودی و شیخ محمد واعظ زاده خراسانی.

هجرت به مشهد مقدس

آیت الله طبسی حائری در سال ۱۳۶۶ قمری برابر با  ۱۳۲۶ شمسی به همراه حضرت آیت الله حاج‌آقا حسن قمی به مشهد مقدس هجرت کرد و در این شهر به تدریس سطوح عالیه، تبلیغ معارف اسلامی و اقامه جماعت در مسجد گوهرشاد اشتغال ورزید.

ایشان در حدود ۳۵ سال به اقامه نماز جماعت و وعظ و خطابه جهت عموم مردم اهتمام داشت و تنها امام جماعتی بود که در مسجد گوهرشاد بعد از نماز به منبر می‌رفت. مجالس وی، همیشه محافل انس و الفت بود و هیچ گاه کسی در مجلس خسته نمی شد. همیشه مطالب مختلف علمی، ادبی، فقهی و عرفانی در مجالسش بحق و گفت و گو می شود.

فعالیت های اجتماعی و فرهنگی

آیت الله طبسی حائری از بدو انقلاب اسلامی ایران در سال ۴۲ همگام با رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و سایر مراجع عظام تقلید، دین خود را به اسلام و انقلاب ادا کرد و در راه پیشبرد انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، پیام ها و تلگراف های متعددی صادر نمود و همواره در تجمعات و راهپیمایی ها حضور پیدا می‌کرد.

ایشان پس از ۳۵ سال اقامه نماز جماعت و منبر در مسجد جامع گوهرشاد بر اثر برخی مسائل، از شب ۲۵ شوال سال ۱۴۰۱ قمری برابر با ۴ شهریور  ۱۳۶۰ شمسی از رفتن به مسجد بازماند و در منزل شخصی اش به ادامه فعالیت‌های علمی و تبلیغی خود پرداخت.

 این عالم ربانی در سال ۱۳۶۵ شمسی با اختصاص نیمی از منزل مسکونی خویش به عنوان حسینیه، فعالیت های مذهبی و ارشادی و تدریس خود را در آن مکان از سر گرفت و به اقامه نماز جماعت و مجالس ذکر مناقب و مصائب ائمه  اطهار مشغول شد.

وی درسال‌های آخر عمرش به دلیل کهولت و ناتوانی جسمی بیشتر به نوشتن کتاب مشغول بود و کتاب‌های متنوعی در زمینه علوم دینی به رشته تحریر در آورد که «کشکول طبسی»­(در سه مجلد) و کتاب «التحصیل فی ایام التعطیل» (به زبان عربی) از مشهورترین آن‌ها می باشد.

آیت الله طبسی حائری در سال ۱۳۷۸ شمسی قبل از انجام عمل جراحی که قرار بود بر وی انجام شود،کل منزل مسکونی خود را وقف نمود تا در آن مطابق وقت نامه، برنامه های مذهبی و ارشادی برپا شود.

علاوه بر وقت منزل خود به عنوان حسینیه، مجتمع خیریه و فرهنگی دار القرآن الکریم و کتابخانه ای عمومی نیز تاسیس کرد تا مورد استفاده عموم طبقات ویژه جوانان و علاقه‌مندان به معارف اسلامی قرار گیرد.

ایشان از اکثر مراجع و علمای زمان خود مانند آیات عظام حاج سید ابوالحسن اصفهانی، حاج‌آقا حسین طباطبایی قمی، حاج سید محمد تقی خوانساری، حاج سید محسن حکیم، حاج سید عبدالهادی شیرازی، حاج‌آقا حسین بروجردی، امام خمینی، حاج سید محمود شاهرودی، حاج سید ابوالقاسم خوئی، حاج سید احمد خوانساری، حاج سید عبدالله شیرازی، حاج سید محمدرضا گلپایگانی مرعشی نجفی اجازات ای با عنوان مختلف دریافت نمود.

ارتحال

آیت الله حاج سید علینقی طبسی حائری به زیارت حضرت رضا استمرار داشت و با وجود کهولت سن، هر شب به حرم مطهر مشرف می‌شد تا اینکه سرانجام در سحرگاه پنجشنبه ۳۱ شهریور سال ۱۳۷۹ شمسی برابر با ۲۲ جمادی الثانی سال ۱۴۲۱ قمری در یکی از بیمارستانهای مشهد دار فانی را وداع گفت.

 پیکرآن عالم ربانی طبق وصیتش بدون تشییع و هرگونه مراسم معمول، در محل حسینیه خودش در مشهد به خاک سپرده شد.