ولادت و تحصیلات 

آیت الله حاج سید ابراهیم علم الهدی سبزواری فرزند سید محمد حسینی علم الهدی در سال ۱۳۳۵ قمری مطابق با سال ۱۲۹۶ شمسی در شهر سبزوار و در خانواده ای متدین به دنیا آمد.

پس از سپری کردن دوره کودکی وارد مکتب خانه شد و دروس قرآن و ادبیات فارسی را در آنجا قرار گرفت. وی با توجه به علاقه ای که به یادگیری علوم دینی داشت، به سفارش پدر خود به مدرسه فخریه رفت و دروس مقدمات و سطح را نزد حاج میرزا محمد مهدی از ادباءو معاریف سبزوار و مرحوم آقا شیخ نظام الدین گذراند و مقداری از منطق و فلسفه را خدمت مرحوم هاشمی فرا گرفت و از محضر شاگردان مکتب حاج ملا هادی سبزواری در دروس فلسفه، عرفان و کلام تلمذ نمود.

آیت الله علم الهدی جهت تکمیل دروس حوزوی، در سال ۱۳۵۵ قمری درحالی‌که پدرش را از دست داده بود، به سختی عازم کشور عراق شد و در شهر کربلا سکونت گزید.

ایشان درحوزه‌های علمیه کربلا و نجف سطوح عالیه را نزد آیات سید زین العابدین کاشانی، میرزا مهدی شیرازی، میرزا باقر زنجانی، شیخ علی محمد بروجردی،  سید علی مدرس نوری و حاج سید ابوالقاسم خوئی فرا گرفت و در دروس خارج فقه آیت الله حاج‌آقا حسین قمی و خارج فقه و اصول و تفسیر و کلام آیت الله میلانی شرکت کرد و به مدارج عالیه علمی نایل گردید.

وی در سال ۱۳۶۶ قمری به همراه استاد خود حضرت آیت الله میلانی به نجف اشرف و در آن حوزه علاوه بر دروس ایشان در درس خارج اصول حضرت آقای خوئی نیز شرکت نمود.

اقامت در مشهد مقدس

در سال ۱۳۷۳ قمری، پس‌ از آن که حضرت آیت الله میلانی برای معالجه و زیارت حضرت رضا علیه السلام به مشهد مقدس سفر کرد و به اصرار طلاب و فضلای مشهد در این شهر ساکن شد، آیت الله علم الهدی نیز به تبعیت از استاد خود به ایران بازگشت و در شهر مقدس مشهد رحل اقامت افکند.

ایشان جمعاً سه دوره اصول و تمامی مباحث فقهی حضرت آیت الله میلانی ر ا تلمذ نمود و از جهت علمی، به مرتبه و درجه ای رسید که استادش آیت الله میلانی بالاترین اجازه اجتهاد را با تعابیر مخصوص به وی داد و حتی در مسائل فقهی که شخصاً فتوی نداده و احتیاط نموه بود به ایشان ارجاع می داد.

آیت الله علم الهدی هیچگاه سعی نمی کرد خود را مقلد بار بیاورد  و در طرح مسائل علمی و گشودن گره از معمای آنها از نبوغ خاصی برخوردار بود.

 وی در شبستان مسجد گوهرشاد، پس از آن که آیت الله میلانی خارج فقه و اصول تدریس می کرد، به تقریر درس استاد می پرداخت و پس‌ از ارتحال ایشان، خود حلقه درسی تشکیل داد و بیش از دو دهه در مدرسه امام صادق علیه السلام مشهد و مسجد بازار بزرگ به تدریس درس خارج فقه و اصول مبادرت ورزید و شاگردان برجسته ای را در مکتب اصولی خود پروراند که از  آن میان می‌توان به آیات و حجج اسلام  سید محمدرضا حسینی آملی، شیخ علی آیتی بیرجندی، سیدعلی میلانی، شیخ جواد مروی، سید محمدحسینی زنجانی، شیخ محمدرجایی شاهرودی، باقری سبزواری، شیخ حسین گرایلی، شیخ غلامحسین ابراهیمی، شیخ علی نوروزی، سید علی اصغر حسینی، شیخ علی اکبر خراسانی،الهی زاده، حسینی سیستانی،سیدمهدی نقیبی، انصاریان و سید عباس صالحی اشاره کرد.

ارتحال

آیت الله علم الهدی سرانجام در سن ۸۵ سالگی در ماه شعبان سال ۱۴۲۰ قمری برابر با ۱۲ آذر سال ۱۳۷۸شمسی براثربیماری دارفانی را وداع گفت و پیکر پاکش روز بعد با حضور علما و روحانیون از محل مسجد  فرش فروشها تشییع و در رواق دارالزهد حرم مطهر رضوی تدفین شد.

ایشان در مدت عمر بابرکت خود آثار متعددی را تألیف کرد که از جمله آن می‌توان به تقریرات دروس خارج فقه و اصول و تفسیر آیت الله میلانی، آیات العقائد، حاشیه بر نهایه الدرایه آیت الله سید محمدحسینی اصفهانی و یک دوره اصول فقه اشاره کرد.