ولادت و تحصیلات

آیت الله حاج سید علی علم الهدی فرزند مرحوم آیت الله سید محمدحسین نجفی معروف به «آقا نجفی» و «علم الهدی» از سادات شهیدی در نهم شعبان سال ۱۳۱۲ قمری برابر با سال ۱۲۷۳ شمسی در شهر نجف اشرف و در خاندان علم و عمل متولد شد.

وی­ پس ­از­گذراندن­ دوره­ کودکی­ به­ اتفاق پدرش به ایران آمد و در شهر مقدس مشهد سکونت یافت.

ایشان از نوجوانی وارد حوزه علمیه شد و پس از تحصیل مقدمات و سطوح نزد اساتیدی چون آیت الله حاج ابراهیم خراسانی و فاضل بسطامی، در دروس خارج حضرات آیات حاج شیخ مرتضی آشتیانی،حاج آقا حسین قمی و حاج میرزا محمد آقازاده شرکت کرد و از مرحوم آیت الله شیخ محمد عصار اجازه علمی دریافت نمود.

آیت الله علم الهدی پس از درگذشت پدرش در سال ۱۳۳۹ قمری به جای ایشان در مسجد گوهرشاد اقامه جماعت پرداخت و ارتباط نزدیکی با عموم مردم برقرار کرد و با علمای بزرگ مشهدبه خصوص آیت الله حاج شیخ علی اکبر نهاوندی مراودت داشت.

در این دوران که با اوج خفقان رضاخانی همزمان بود، زندگی برای روحانیون سخت شده بود و روحانیت برای تلبس، ملتزم به قبولی در امتحانی شده بودند که از طرف دولت برگزار می‌شود.

ایشان از آنجایی که هرگونه همراهی با رژیم را جایز نمی دانست و از طرفی به پوشیدن لباس روحانیت نیز معتقد بود، تصمیم گرفت به عراق مهاجرت کنند و تحصیلات عالی را هم ادامه دهد.

بر این اساس، به همراه خانواده خود چند سالی به کربلا و نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر آیات عظام میرزای نایینی، حاج سید محمد فیروز آبادی و سید ابوالحسن اصفهانی تلمذ نمود.

فعالیت های علمی و تبلیغی

آیت الله علم الهدی پس از کسب اجازه اجتهاد از سوی برخی اساتیدش به جهت سخت بودن شرایط سکونت، در سال ۱۳۱۴ شمسی در مشهد مقدس بازگشت و به ادامه فعالیتهای علمی و تبلیغی خود پرداخت و در طول حیات با برکت خود به تدریس، اقامه جماعت، ارشاد مردم و تألیف کتاب مبادرت ورزید.

کتابهای رساله الوضوء، رساله المیاه، رایت رهنما (در چهار مجلد با موضع اثبات توحید و دفع شبهات مادیین، نبوت عامه و نبوت خاصه، اثبات امامت و نقل معجزات ائه اطهار علیه السلام و دفع شبات کیسانیه، اسماعیلیه، واقفیه و مدعیان مهدویت و فرقه ضاله بهائیت، فلسفه غیبت و...)، عدل و معاد، نهج الخطابه (در سه مجلد با موضوع خطب النبی و الائمه علیه السلام به زبان فارسی و عربی)، هدیه الصالحین، مناظرات، مستدرک زاد المعاد مجلسی، کتاب النکاح و الطلاق، کتاب الطهاره (شرح بر مختصر نافع)، رساله فی القبله و حاشیه بر عروه الثقی از آثار تألیفات علمی ایشان به شمار می رفت.

ارتحال

آیت الله حاج سید علی علم الهدی سرانجام در سال ۱۳۵۱ شمسی برابر با بیست و پنجم محرم سال ۱۳۹۳ قمری در مشهد مقدس بر اثر کسالت و ضعف جسمانی به دیار حق شتافت و شهر مشهد را در ماتم خود عزادار ساخت، به‌طوری که بازار مشهد تعطیل و سیاه پوش شد.

پیکر مطهرش با حضور جمع کثیری از مردم و زیر باران شدید به سمت حرم مطهر رضوی تشییع شد، اما از آنجایی که ایشان با رژیم و شاه میانه خوبی نداشت، مسئولین اوقاف و متولی آستان قدس با خاکسپاری پیکرش در حرم مطهر مطهر موافقت نکردند و مبلغ زیادی را برای این امر شرط گذاشتند. به همین خاطر، دو شبانه‌روز جنازه مطهر این عالم ربانی در اتاقی در صحن حرم مطهر زیر پنکه قرار داده شد که در روز سوم، مردم در تکیه تهرانی ها اجتماع نموده و عزاداری باشکوهی انجام دادند و مسئولین استان از بیم اینکه نظم شهر به هم نریزد، به بیت ایشان پیغام دادند که هر کجا می‌خواهند، می‌توانند جنازه را در حرم مطهر دفن کنند. بدین صورت، بلافاصله با پیشنهاد فرزندان وی، پیکر آیت الله علم الهدی در حجره فراش ها واقع در دارالسیاده حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.

آیات و حجج اسلام سید محمد، سید جواد، سید مصطفی، سیدعباس، سید کاظم، سید احمد علم الهدی(امام جمعه مشهد) فرزندان ایشان می باشد که در حوزه های علمیه تهران، قم و مشهد به فعالیتهای علمی و تبلیغی اشتغال دارند.