ولادت و تحصیلات

آیت الله حاج شیخ محمد کفعمی در سال ۱۳۲۸ قمری برابر سال ۱۲۸۹ شمسی در محله عیدگاه مشهد و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد.

پدرش مرحوم حاج شیخ رجبعلی محدثی خراسانی از مشروطه خواهان و از روحانیون برجسته عصر مشروطیت بود که در جریان مسجد گوهرشاد بازداشت و تا آخر عمر به یکی از روستاهای باخرز جام تبعید شد. مادرش نیز خواهر شیخ حسن عیدگاهی و از زنان مومنه و فاضله عصر خود به شمار می رفت.

 وی پس از گذراندن دوره کودکی وارد مدرسه علمیه ابدالخان شد و مقدمات و سطوح حوزوی را نزد پدر خود و آیات و حجج اسلام میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری (ادیب اول)، شیخ محمد تقی ادیب نیشابوری (ادیب ثانی)، شیخ محمد قوچانی، مرحوم شمس، حاج شیخ کاظم دامغانی و میرزا احمد مدرس یزدی فراگرفت و در سال ۱۳۰۹ شمسی جهت تکمیل تحصیلات عالیه عازم نجف اشرف شد.

ایشان در سطوح عالیه از محضر حضرات آیات میرزا باقر زنجانی و سید علی نوری استفاده کرد و سالها از دروس خارج فقه و اصول آیات عظام حاج میرزا حسن مشکینی، شیخ موسی خوانساری، آقا ضیاءالدین عراقی و حاج سید ابوالحسن اصفهانی کسب نمود و به درجه اجتهاد نائل گردید.

اوعلی رغم میل باطنی خود توصیه برخی اساتیدش، در زمانی که سه سال از تبعید پدرش و چندین ماه از بیماری مادرش می گذشت، تصمیم گرفت به ایران بازگردد.

فعالیت های تبلیغی و فرهنگی

آیت الله کفعمی­در­سال­۱۳۱۷­شمسی­ به­ ایران­ بازگشت و به تدریس و تبلیغ در مشهد و شهرهای دیگر خراسان مشغول شد. او جهت پرستاری از مادرشبه  باخرز رفت و تا آخر عمر مادرش در آنجا ماند.

 ایشان پس از فوت مادرش، در سال ۱۳۱۹ به زابل رفت و به مدت شش سال در این منطقه محروم به تبلیغ انجام خدمات دینی و اجتماعی مبادرت ورزید. وی سپس عازم زاهدان شد و علاوه بر تدریس فقه و اصول و برپایی برنامه های دینی، در راستای تفاهم دینی اهل سنت  و تشیع و تقریب مذاهب قدم های مثبتی را برداشت. ازجمله ابتکارات ایشان در این مدت، حضور جمعی نماز گزاران شیعه پس از نماز عید فطر در مصلای اهل سنت و حضور آنان پس از نماز عید قربان درمصلای اهل تشیع بود.

آیت الله کفعمی به ساختن اماکن مذهبی و خدماتی مثل احداث مسجد، حمام، مدرسه علمیه، کتابخانه، غسالخانه وحسینیه علاقه ویژه‌ای داشت و در این راستا بناهای متعددی در شهرهای زابل، ایرانشهر، خاش، چابهار و طبس تاسیس نمود.

مبارزات سیاسی

این عالم ربانی که بیشترین بخش حیات پربار خود را در زاهدان گذراند، لحظه ای از خدمت به مردم و­روحانیت­ مبارز­دست­ نکشید­و بیت ایشان همواره مأوای عالمان  برجسته و مبارزین نستوه بود. آیت الله کفعمی درنهضت خرداد ۱۳۴۲ با هماهنگی آیات صدوقی، صالحی و دستغیب به تهران رفت و در طول دو ماه اقامت خود، همانند علمای دیگر تلاش کرد تا از اعمال هر نوع جنایتی نسبت به امام خمینی جلوگیری کند و حتی در این زمینه، اطلاعیه ای نیز صادر نمود.

منزل ایشان در زاهدان، پناهگاه امنی برای طرفداران امام خمینی بود و از طریق ایشان، فتاوای امام به مردم منتقل می شد.

در رمضان سال ۱۳۴۳ شمسی، آیت الله خامنه ای به زاهدان رفت و مورد حمایت کامل ایشان قرار گرفت. در این سال، سخنرانی آیت الله خامنه ای  شور و هیجانی در میان مردم زاهدان به وجود آورد و موجب شد، ساواک ایشان را دستگیر کند و به تهران بفرستد. مامورین رژیم برای خنثی نمودن گفته های معظم له، روحانی نمایی را به منبر فرستادند تا به مخالفت با سخنان آیت الله خامنه ای پرداخته و علیه مبارزین صحبت کند. آیت الله کفعمی که در سخنرانی او حاضر بود، از جا بلند شد و فریاد کشید: نشستن در پای منبر این ملعون حرام است و بدین صورت مردم را متفرق نمود.

همچنین در دوران تبعید آیت الله خامنه ای به ایرانشهر، بین ایشان و مرحوم کفعمی رابطه صمیمی وجود داشت. حتی نقل شده روزی آیت الله خامنه ای با لباس بلوچ و به‌طور مخفیانه، به منظور دیدار با ایشان به زاهدان سفر کردند.

وی در طول حیات با برکت خود از همه توانش برای پیشبرد اهداف امام خمینی بهره جست و موقع بازگشت مرحوم امام به وطن به استقبال ایشان رفت و پس از انقلاب نیز از سوی رهبر فقید انقلاب به امامت جمعه زاهدان منصوب شد.

ارتحال

آیت الله حاج شیخ محمد کفعمی سرانجام در سال ۱۳۶۲ شمسی در بیمارستان قائم مشهد چشم از جهان فرو بست و پیکر مطهرش پس از تشییع، در صحن آزادی (مقابل آرامگاه شیخ بهایی و جنب به شهدای هفتم تیر) حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.

 از جمله آثار علمی ایشان،کتاب «ضیاء المصابیح فی مستدرک المفاتیح» در استدراک ادعیه و اعمال عبادی می باشد.